Η Ιστορία του «Αυτοκράτορα» - ΚΑΕ ΑΡΗΣ / Aris BC

EL
EN

ΑΡΗΣ, η ομάδα με την κίτρινη φανέλα και τον Θεό του πολέμου στο στήθος.

ΑΡΗΣ, η ομάδα που έφερε το σύγχρονο μπάσκετ στην Ελλάδα και καθήλωσε τους φιλάθλους όλης της χώρας μπροστά στις τηλεοράσεις τους.

ΑΡΗΣ, ο «Αυτοκράτορας» του ελληνικού μπάσκετ και η καλύτερη ελληνική ομάδα του 20ού αιώνα, ανεξαρτήτως αθλήματος.

Ανέκαθεν προορισμένος να πρωταγωνιστεί, ο Άρης άρχισε να κατακτά τίτλους μόλις λίγα χρόνια μετά την ίδρυση του καλαθοσφαιρικού του τμήματος. Οι 21 τίτλοι (10 Πρωταθλήματα Ελλάδας, 8 Κύπελλα Ελλάδας και 3 ευρωπαϊκά τρόπαια) μαρτυρούν με τον πιο εύγλωττο τρόπο το μεγαλείο των «κίτρινων», ενώ τα δύο αστέρια πάνω από το έμβλημα του συλλόγου προκαλούν δέος. Ο Άρης έχει κατακτήσει ακόμη ένα Σούπερ Καπ το 1986 κόντρα στον Παναθηναϊκό και έξι Πρωταθλήματα Μακεδονίας (1926, 1927, 1928, 1929, 1930, 1958), όμως οι τίτλοι αυτοί δεν προσμετρώνται στους 21.

Όχι μόνον ομάδα με προσωπικότητα, αλλά και ομάδα με προσωπικότητες, ο Άρης πρόσφερε τη φανέλα του σε αρκετές από τις μεγαλύτερες φυσιογνωμίες του ελληνικού αθλητισμού. Μεγάλοι αθλητές όπως οι Νίκος Γκάλης, Παναγιώτης Γιαννάκης, Φαίδων Ματθαίου, Χάρης Παπαγεωργίου, αλλά και μεγάλοι προπονητές όπως οι Γιάννης Ιωαννίδης και Ανέστης Πεταλίδης, βοήθησαν να γραφτεί η αθλητική ιστορία της χώρας μας, κάνοντας ταυτόχρονα υπερήφανους τους φιλάθλους του Άρη, αλλά και όλους τους Έλληνες.

Σ” αυτήν την ενότητα παρουσιάζονται μερικές από τις μεγαλύτερες στιγμές του ένδοξου συλλόγου της Θεσσαλονίκης. Ευχαριστούμε τον Κώστα Ίντο, συγγραφέα του έργου «Η Ιστορία του Άρη», για την πολύτιμη βοήθειά του και για το υλικό που πρόσφερε.

ΆΡΗΣ, ο "Αυτοκράτορας" του Ελληνικού μπάσκετ και η καλύτερη Ελληνική ομάδα του 20ου αιώνα σε όλα τα αθλήματα

Ιστορικά Γεγονότα

1922

ΓΕΝΝΙΕΤΑΙ ΤΟ ΜΠΑΣΚΕΤ ΤΟΥ ΑΡΗ

Οκτώ χρόνια μετά την ίδρυση του Α.Σ. Άρης Θεσσαλονίκης, γεννήθηκε το τμήμα καλαθόσφαιρας του συλλόγου, που από την πρώτη στιγμή έδειξε την στόφα του πρωταθλητή, κατακτώντας πέντε συνεχόμενους τίτλους στο νεοσύστατο Πρωτάθλημα Θεσσαλονίκης, μεταξύ 1925 και 1930. Το άθλημα ήταν ακόμα νέο στην Ελλάδα, όπου είχε έρθει μόλις τρία χρόνια νωρίτερα, το 1919, από τη Χ.Α.Ν.Θ.. Οι ομάδες μοιράζονταν ένα ανοικτό στάδιο και οι πρώτοι επίσημοι αγώνες έγιναν το Νοέμβριο του 1925, με την καθιέρωση του Πρωταθλήματος Θεσσαλονίκης, που βρήκε θριαμβευτή τον Άρη με πέντε νίκες σε ισάριθμους αγώνες κόντρα στη Χ.Α.Ν.Θ., τον Ηρακλή, την Α.Ε.Κ., τον Β.Α.Ο. και την εβραϊκή Ακοάχ. Το ίδιο σκηνικό επαναλήφθηκε και την επόμενη χρονιά, αφού οι «κίτρινοι» υπερασπίστηκαν τα κεκτημένα κερδίζοντας όλους τους αντιπάλους τους (14-12 τον Π.Α.Ο.Κ., 15-4 τον Ηρακλή, 20-14 τη Χ.Α.Ν.Θ. και 20-8 την Α.Ε.Κ.), αλλά και στις περιόδους που ακολούθησαν: Ο Άρης ήταν ο απόλυτος κυρίαρχος στο μπάσκετ της Θεσσαλονίκης και κατακτούσε τους τίτλους δίχως ήττα, φτάνοντας μάλιστα σε ορισμένα εξωπραγματικά σκορ. Στις 9 Φεβρουαρίου 1930, στην πορεία του προς τον πέμπτο διαδοχικό τίτλο, διέλυσε τον Ηρακλή με 93-7, ενώ ένα μήνα αργότερα (12 Μαρτίου 1930) θριάμβευσε επί του Π.Α.Ο.Κ. με 51-12.

1930

ΤΟ ΠΡΩΤΟ ΠΑΝΕΛΛΗΝΙΟ ΠΡΩΤΑΘΛΗΜΑ

Ήδη από την περίοδο 1927-1928, είχε ξεκινήσει να διεξάγεται το Πανελλήνιο Πρωτάθλημα, μεταξύ των κορυφαίων συλλόγων Θεσσαλονίκης, Αθήνας και Πειραιά, με συνέπεια η φήμη του Άρη να εξαπλωθεί. Στην παρθενική συμμετοχή του στο θεσμό τερμάτισε στην τρίτη θέση, για να αναδειχθεί πρωταθλητής Ελλάδας για πρώτη φορά στις 23 Απριλίου 1930 νικώντας στον τελικό με 32-22 τη Χ.Α.Ν.Θ., στο γήπεδο της οποίας φιλοξενήθηκε η διοργάνωση. Προηγουμένως, οι «κίτρινοι» είχαν κερδίσει διαδοχικά τη Νήαρ Ήστ με 43-23 και τον Πανιώνιο με 64-27. Παίκτες εκείνης της ομάδας, η οποία αγωνιζόταν χωρίς προπονητή, ήταν οι Αχιλλέους, Δανελιάν, Δημούδης, Ζωγράφος, Ιασωνίδης, Καρατζάς, Μπενλιάν, Παπαφωτίου, ενώ πρόεδρος ήταν ο Γιάννης Αγγέλου.

1955

ΟΙ ΠΡΩΤΕΣ ΔΙΕΘΝΕΙΣ ΔΙΑΚΡΙΣΕΙΣ

Η Ιστορία του Άρη στη μεταπολεμική περίοδο συνδέθηκε άρρηκτα με το όνομα του Φαίδωνα Ματθαίου, ο οποίος υπήρξε ο δημιουργός του ανδρικού και γυναικείου τμήματος μπάσκετ του συλλόγου. Χάρη στην συμβολή του, ο σύλλογος κατάφερε να ισοβαθμήσει δύο φορές στη κορυφή του Πρωταθλήματος Θεσσαλονίκης με τη Χ.Α.Ν.Θ., αλλά ηττήθηκε και τις δύο φορές στη μάχη για την ανάδειξη του πρωταθλητή. Από τις αρχές της δεκαετίας του ’50, ο Άρης απέκτησε ένα δικό του ανοιχτό γήπεδο μπάσκετ στην οδό Βασιλίσσης Όλγας, όπου βρισκόταν η Λέσχη του συλλόγου μέχρι την περίοδο 1959-60. Μέσα στην ίδια δεκαετία ήρθαν και οι πρώτες διεθνείς επιτυχίες για τους «κίτρινους», που το 1955 προσκλήθηκαν στο διεθνές τουρνουά του Βιαρέτζιο, στην Ιταλία. Εκεί, έφτασαν μέχρι τον τελικό, χάνοντας από τον Ερυθρό Αστέρα Βελιγραδίου με 48-46, ενώ ο Φαίδων Ματθαίου αναδείχθηκε κορυφαίος σκόρερ, με 129 πόντους σε 4 αγώνες. Τρία χρόνια αργότερα, το 1958, οι «κίτρινοι» συμμετείχαν και πάλι σε τουρνουά στην Ιταλία, στη Μεσσήνη (6-8 Αυγούστου) και στο Παλέρμο (10-12 Αυγούστου), επιστρέφοντας με τέσσερα κύπελλα στις αποσκευές τους. Την ίδια χρονιά, μάλιστα, κατατρόπωσαν στη Θεσσαλονίκη και την πρωταθλήτρια Γιουγκοσλαβίας, Μπεογκράντσκι, με 61-57. Ο κύκλος των διεθνών θριάμβων εκείνης της ομάδας έκλεισε το 1959, στη Λιέγη του Βελγίου, όπου κατέκτησε τον τίτλο σ’ ένα ακόμα διεθνές τουρνουά, επικρατώντας στον τελικό επί της Αμβέρσας με σκορ 61-45. Οι «κίτρινοι» πήραν μέρος για πρώτη φορά σε επίσημη ευρωπαϊκή διοργάνωση την περίοδο 1966-67, όταν αγωνίστηκαν στο Κύπελλο Κυπελλούχων ως δευτεραθλητές Ελλάδας, αλλά αποκλείστηκαν από την ισραηλινή Μακάμπι Τελ Αβίβ. Από εκείνη τη σεζόν, ο Άρης απέκτησε ως νέα του έδρα το «Αλεξάνδρειο Αθλητικό Μέλαθρον Θεσσαλονίκης», όπου βρίσκεται μέχρι και σήμερα.

1979

ΝΙΚΟΣ ΓΚΑΛΗΣ, Ο «ΘΕΟΣ» ΗΡΘΕ ΑΠΟ ΤΟ ΝΙΟΥ ΤΖΕΡΣΕΪ

49 χρόνια έχουν περάσει από το πρώτο Πρωτάθλημα του 1930. Στην Α’ Εθνική Κατηγορία, που έχει θεσπιστεί από το 1964, μονοπωλούν οι αθηναϊκές δυνάμεις, αλλά την περίοδο 1978-79 φτάνει η ώρα να σπάσει το κατεστημένο του Λεκανοπεδίου. Με τον Γιάννη Ιωαννίδη να κάνει το ντεμπούτο του στους πάγκους και με τον Χάρη Παπαγεωργίου να «βομβαρδίζει» τα αντίπαλα καλάθια, ο Άρης παρασύρει τους αντιπάλους του και με την εκπληκτική συγκομιδή 24 νίκες – 2 ήττες (έχασε μόνο από Παναθηναϊκό και Σπόρτιγκ στην Αθήνα) επιστρέφει στην κορυφή. Οι «κίτρινοι» πέτυχαν εκπληκτικές νίκες επί του Ολυμπιακού (στον Πειραιά, ο αγώνας διεκόπη στο 31’ λόγω επεισοδίων των «ερυθρόλευκων» οπαδών με το σκορ 54-58 υπέρ του Άρη, ενώ στο Αλεξάνδρειο επικράτησε 85-82, στο παιχνίδι που ουσιαστικά έκρινε τον τίτλο), επί της Α.Ε.Κ. (82-83 στην Αθήνα και 91-89 στη Θεσσαλονίκη), επί του Π.Α.Ο.Κ. (82-103 και 91-90 στην παράταση), επί του Ηρακλή (66-68 και 91-84), αλλά και επί του Παναθηναϊκού στο Αλεξάνδρειο (63-62). Το ρόστερ της ομάδας αποτελούσαν οι Αλεξανδρής (αρχηγός), Παπαγεωργίου (πρώτος σκόρερ του Πρωταθλήματος με 38 πόντους κατά μέσο όρο), Χωλόπουλος, Σκόνδρας, Παραμανίδης, Ανανιάδης, Βαμβακούδης, Καλαντίδης, Σπάρταλης, Νάστος, Σπηλιώτης, Βορεάδης, Στυλιανού και Δεγερμεντζής. με προπονητή τον Γιάννη Ιωαννίδη και πρόεδρο τον Απόστολο Γεωργιάδη. Η κατάκτηση του Πρωταθλήματος Ελλάδας του 1979 ήταν ο καταλύτης για τη δημιουργία της «Αυτοκρατορίας» που θα σάρωνε τα πάντα στη δεκαετία του ’80. Λίγους μήνες αργότερα, στη Θεσσαλονίκη φτάνει ένας 23χρονος Ελληνοαμερικανός, παιδί μεταναστών από τη Ρόδο, ο οποίος είχε αναδειχθεί 3ος σκόρερ στο κολεγιακό πρωτάθλημα NCAA. Το όνομά του; Νίκος Γκάλης… Παρά τις πιέσεις των αθηναϊκών ομάδων, ο Γκάλης υπογράφει στον πρωταθλητή Άρη και στις 31 Οκτωβρίου 1979 παρακολουθεί τη νέα του ομάδα να κερδίζει την σπουδαία Μακάμπι Τελ Αβίβ με 104-103 στην παράταση. Το ελληνικό μπάσκετ γνώρισε τον μεγαλύτερο Έλληνα παίκτη όλων των εποχών στις 2 Δεκεμβρίου 1979, στο νικηφόρο παιχνίδι με τον Ηρακλή (79-78), όπου ο Νίκος Γκάλης πέτυχε 30 πόντους, έχοντας όμως μεγάλο τρακ.

1983

Η ΧΡΥΣΗ ΕΠΟΧΗ ΞΕΚΙΝΑ

Με τον Γιάννη Ιωαννίδη να έχει επιστρέψει στον πάγκο και με τον Γκάλη να είναι πλέον ο μόνιμος πρώτος σκόρερ του Πρωταθλήματος, ο Άρης κατακτά τον τίτλο την σεζόν 1982-83. Διατηρεί το αήττητο στο Αλεξάνδρειο πετυχαίνοντας μεγάλες νίκες επί του Ολυμπιακού (109-88), της Α.Ε.Κ. (91-73), του Παναθηναϊκού (72-70, μπροστά σε 7.000 Αρειανούς, σε ένα παιχνίδι αποφασιστικής σημασίας) και του Π.Α.Ο.Κ. (77-69 στη Λάρισα, λόγω τιμωρίας των «κίτρινων»). Στις 23 Απριλίου 1983, η επιστροφή στην κορυφή γίνεται πραγματικότητα. Το ρόστερ του Άρη εκείνη την περίοδο το αποτελούσαν ο Παραμανίδης (αρχηγός), Γκάλης (πρώτος σκόρερ του πρωταθλήματος), Γεωργιάδης, Δοξάκης, Καραγιώργης, Παπαγεωργίου, Ρωμανίδης, Σκόνδρας, Σταμάτης, Στυλιανού, Τουκμενίδης, Τσαχτάνης, Τσιτάκης, Φιλίππου, Χριστοφάκης, με προπονητή τον Γιάννη Ιωαννίδη και πρόεδρο τον Βαγγέλη Μελισσάρη. Την επόμενη χρονιά, ο Άρης είναι και πάλι εντυπωσιακός και ολοκληρώνει το Πρωτάθλημα με 24 νίκες και μόλις 2 ήττες, ισοβαθμώντας στην πρώτη θέση με τον Παναθηναϊκό. Ωστόσο, στο ιστορικό μπαράζ της Κέρκυρας χάνει από τους «πράσινους» με 80-76, ενώ γνωρίζει την ήττα και στον τελικό του Κυπέλλου Ελλάδας, με αντίπαλο τον Π.Α.Ο.Κ. (74-70). Την ίδια σεζόν, πάντως, οι «κίτρινοι» κέρδισαν μέσα στο «Γιαντ Ελιάου» τη Μακάμπι Τελ Αβίβ με 75-76, σημειώνοντας μια τεράστια επιτυχία, που όμως δεν είχε αντίκρισμα, αφού στη Θεσσαλονίκη είχαν χάσει με 62-68.

1985

ΤΟ ΠΡΩΤΟ ΝΤΑΜΠΛ

Το καλοκαίρι του 1984, ο Άρης αποκτά από τον Ιωνικό Νικαίας τον δεύτερο παίκτη – θρύλο του ελληνικού μπάσκετ, τον Παναγιώτη Γιαννάκη, έναντι 40 εκατομμυρίων δραχμών. Η ομάδα φτάνει με περίπατο στο πρώτο «νταμπλ» της ιστορίας της. Στο Πρωτάθλημα, οι «κίτρινοι» τελειώνουν την σεζόν με 25 νίκες – 1 ήττα, χάνοντας μόνο από τον Πανιώνιο (84-82 στη δεύτερη παράταση). Κάτι ανάλογο ισχύει και στο Κύπελλο Ελλάδας, όπου ο Άρης συντρίβει στο πέρασμά του κάθε αντίπαλο. Έτσι, στις 9 Μαΐου 1985 κατακτά στο Στάδιο Ειρήνης και Φιλίας το πρώτο Κύπελλο, αλλά και το πρώτο «νταμπλ» της ιστορίας του, κερδίζοντας τον Παναθηναϊκό με 86-70, σε μια μαγική βραδιά του Γιαννάκη (8/12 τρίποντα, 37 πόντοι) και του Γκάλη (33), που πέτυχαν μόνοι τους όσους πόντους είχε όλη η αντίπαλη ομάδα μαζί. Παράλληλα, γίνεται η αφετηρία για τις μεγάλες ευρωπαϊκές πορείες του συλλόγου, αφού οι «κίτρινοι» αποκλείουν στο Κύπελλο Κόρατς ομάδες με ευρωπαϊκή παράδοση, όπως η γιουγκοσλαβική Ζαντάρ, η γαλλική Λε Μαν και η ιταλική Λιβόρνο. Ωστόσο, την παραμονή του ημιτελικού με τη μεγάλη ιταλική Τσαοκρέμ Βαρέζε, ο Γκάλης σπάει το χέρι του και αναγκάζεται να παρακολουθήσει από τον πάγκο το πρώτο παιχνίδι. Παρά την απουσία του, ο Άρης επικρατεί με 80-77 μπροστά σε 6.500 οπαδούς του, με τρίποντο του Γιαννάκη στην εκπνοή, αλλά στη ρεβάνς υποκύπτει με 95-71.

1988

ΤΟ ΠΡΩΤΟ ΦΑΪΝΑΛ ΦΟΡ - ΓΑΝΔΗ

Ο Άρης έχει εξελιχθεί πλέον στον απόλυτο κυρίαρχο στην Ελλάδα, κατακτώντας διαδοχικά Πρωταθλήματα, αλλά και Κύπελλα, χωρίς οι φιλοδοξίες του να περιορίζονται πια εντός των συνόρων. Με την προσθήκη του Λευτέρη Σούμποτιτς από την περίοδο 1986-87, οι «κίτρινοι» υποχρεώνουν τη μετέπειτα πρωταθλήτρια Ευρώπης, ιταλική Τρέισερ Μιλάνο, στη βαρύτερη ήττα της ιστορίας της με 98-67 και δείχνουν τις δυνατότητές τους, έστω και αν στον επαναληπτικό οι Ιταλοί υπερκαλύπτουν τη διαφορά και προκρίνονται. Η επόμενη χρονιά, 1987-88, θα βρει τον Άρη έτοιμο να διεκδικήσει τον ευρωπαϊκό τίτλο. Με δύο αρκετά δύσκολες νίκες επί της ελβετικής Πιγί, προκρίνεται στον όμιλο με τις οκτώ καλύτερες ομάδες του Κυπέλλου Πρωταθλήτριων και δείχνει ότι δεν φοβάται κανέναν αντίπαλο: Θριαμβεύει επί της Μπαρτσελόνα στο «Παλάου Μπλαουγκράνα» με 88-89 έπειτα από εκπληκτική εμφάνιση του Γκάλη (45 πόντοι) και καθοριστικά τρίποντα από Γιαννάκη και Σούμποτιτς στο τελευταίο λεπτό, αναγκάζει την κάτοχο του τίτλου, Τρέισερ Μιλάνο, να υποκλιθεί στο Αλεξάνδρειο με 120-95 (50 πόντους σημείωσε ο Γκάλης και 37 ο Σούμποτιτς με 7 τρίποντα), κερδίζει επίσης τη φιναλίστ της προηγούμενης χρονιάς Μακάμπι Τελ Αβίβ με 93-77, αλλά και την Παρτιζάν Βελιγραδίου με 96-85, στο παιχνίδι που σήμανε την πρόκριση στο Φάιναλ Φορ της Γάνδης. Οι «κίτρινοι», για χάρη των οποίων το Αλεξάνδρειο γεμίζει ασφυκτικά 4 και 5 ώρες πριν από την έναρξη κάθε αγώνα και που μονοπωλούν το ενδιαφέρον ολόκληρης της Ελλάδας κάθε Πέμπτη, ξεκινούν για το Βέλγιο με πλήθος φιλάθλων και με μεγάλα όνειρα. Στον ημιτελικό του «Φλάντερς Έξπο», όμως, λυγίζουν απέναντι στην Τρέισερ του Μπομπ Μάκαντου με 87-82, έπειτα από ένα δραματικό παιχνίδι. Ακολούθησε δύο μέρες αργότερα ο μικρός τελικός κόντρα στην Παρτιζάν Βελιγραδίου, που επίσης δεν είχε ευτυχή κατάληξη για τον Άρη (105-93). Το πάθος των οπαδών της ομάδας, πάντως, ανάγκασε ακόμα και τον κομισάριο του NBA, Ντέιβιντ Στερν, να εκφράσει το θαυμασμό του.

1989

ΤΟ ΔΕΥΤΕΡΟ ΦΑΪΝΑΛ ΦΟΡ - ΜΟΝΑΧΟ

Ο μόνιμος Πρωταθλητής Ελλάδας, ακόμα πιο διψασμένος για ευρωπαϊκή καταξίωση μετά την περιπέτεια της Γάνδης, ξεκίνησε και πάλι ως ένα από τα φαβορί για να φτάσει στο Φάιναλ Φορ του Μονάχου. Έχοντας μόνο μία εντός έδρας ήττα στον όμιλο του Κυπέλλου Πρωταθλητριών, από τη Μακάμπι Τελ Αβίβ, αλλά και δύο εκτός έδρας επιτυχίες κόντρα στην ΤΣΣΚΑ Μόσχας και την ολλανδική Ντεν Χέλντερ, οι «κίτρινοι» εξασφάλισαν την παρουσία τους στην τελική φάση κερδίζοντας τη Γιουγκοπλάστικα Σπλιτ με 96-85. Στον ημιτελικό του Μονάχου, έχοντας την συμπαράσταση περισσότερων από 6.000 οπαδών της, η ομάδα του Γιάννη Ιωαννίδη πραγματοποίησε μεγάλη εμφάνιση απέναντι στη Μακάμπι Τελ Αβίβ και μέχρι το 28’ ήταν μπροστά στο σκορ με 68-60. Ωστόσο, μια σύρραξη σε εκείνο το σημείο του αγώνα αποσυντόνισε τους παίκτες του Άρη και οι Ισραηλινοί εκμεταλλεύθηκαν την συγκυρία για να ανατρέψουν την κατάσταση και να φτάσουν στη νίκη με 99-86. Στο μικρό τελικό, οι «κίτρινοι» διέλυσαν την Μπαρτσελόνα με 88-71, δείχνοντας ότι άξιζαν κάτι καλύτερο.

1990

ΤΟ ΤΡΙΤΟ ΦΑΪΝΑΛ ΦΟΡ - ΣΑΡΑΓΟΣΑ

Την περίοδο 1989-90, μετά από μια εκπληκτική πορεία στον όμιλο του Κυπέλλου Πρωταθλητριών, που σημαδεύτηκε από τη μεγάλη εκτός έδρας νίκη επί της πρωταθλήτριας Ευρώπης Γιουγκοπλάστικα Σπλιτ (85-89), ο Άρης γράφει ιστορία, αποτελώντας την πρώτη ομάδα που εξασφαλίζει για τρίτη συνεχόμενη χρονιά την παρουσία της στο Φάιναλ Φορ της διοργάνωσης. Η ήττα από την Γιουγκοπλάστικα στο Αλεξάνδρειο, στο φινάλε του ομίλου, έφερε τους «κίτρινους» αντιμέτωπους στον ημιτελικό με την Μπαρτσελόνα, η οποία πρόβαλλε ως το αδιαμφισβήτητο φαβορί, με δεδομένο ότι η τελική φάση φιλοξενούταν στην Σαραγόσα της Ισπανίας. Παρά το καλό ξεκίνημα και τη μοναδική συμπαράσταση από 2.500 εκδρομείς, ο Άρης δεν κατάφερε να αντισταθεί στους Καταλανούς και έχασε με 104-83, ενώ στο μικρό τελικό που ακολούθησε ηττήθηκε και από τη γαλλική Λιμόζ με 103-91, τερματίζοντας 4ος.