fbpx
etpa covid
Watt & Volt
Ο Αρης είσαι εσυ

Η Ιστορία του «Αυτοκράτορα»

 ΑΡΗΣ, η ομάδα με την κίτρινη φανέλα και τον Θεό του πολέμου στο στήθος.

ΑΡΗΣ, η ομάδα που έφερε το σύγχρονο μπάσκετ στην Ελλάδα και καθήλωσε τους φιλάθλους όλης της χώρας μπροστά στις τηλεοράσεις τους.

ΑΡΗΣ, ο «Αυτοκράτορας» του ελληνικού μπάσκετ και η καλύτερη ελληνική ομάδα του 20ού αιώνα, ανεξαρτήτως αθλήματος.

Ανέκαθεν προορισμένος να πρωταγωνιστεί, ο Άρης άρχισε να κατακτά τίτλους μόλις λίγα χρόνια μετά την ίδρυση του καλαθοσφαιρικού του τμήματος. Οι 21 τίτλοι (10 Πρωταθλήματα Ελλάδας, 8 Κύπελλα Ελλάδας και 3 ευρωπαϊκά τρόπαια) μαρτυρούν με τον πιο εύγλωττο τρόπο το μεγαλείο των «κίτρινων», ενώ τα δύο αστέρια πάνω από το έμβλημα του συλλόγου προκαλούν δέος. Ο Άρης έχει κατακτήσει ακόμη ένα Σούπερ Καπ το 1986 κόντρα στον Παναθηναϊκό και έξι Πρωταθλήματα Μακεδονίας (1926, 1927, 1928, 1929, 1930, 1958), όμως οι τίτλοι αυτοί δεν προσμετρώνται στους 21.

Όχι μόνον ομάδα με προσωπικότητα, αλλά και ομάδα με προσωπικότητες, ο Άρης πρόσφερε τη φανέλα του σε αρκετές από τις μεγαλύτερες φυσιογνωμίες του ελληνικού αθλητισμού. Μεγάλοι αθλητές όπως οι Νίκος Γκάλης, Παναγιώτης Γιαννάκης, Φαίδων Ματθαίου, Χάρης Παπαγεωργίου, αλλά και μεγάλοι προπονητές όπως οι Γιάννης Ιωαννίδης και Ανέστης Πεταλίδης, βοήθησαν να γραφτεί η αθλητική ιστορία της χώρας μας, κάνοντας ταυτόχρονα υπερήφανους τους φιλάθλους του Άρη, αλλά και όλους τους Έλληνες.

Σ” αυτήν την ενότητα παρουσιάζονται μερικές από τις μεγαλύτερες στιγμές του ένδοξου συλλόγου της Θεσσαλονίκης. Ευχαριστούμε τον Κώστα Ίντο, συγγραφέα του έργου «Η Ιστορία του Άρη», για την πολύτιμη βοήθειά του και για το υλικό που πρόσφερε.

ΆΡΗΣ, ο "Αυτοκράτορας" του Ελληνικού μπάσκετ και η καλύτερη Ελληνική ομάδα του 20ου αιώνα σε όλα τα αθλήματα

ΙΣΤΟΡΙΚΑ ΓΕΓΟΝΟΤΑ

  • 1922

    ΓΕΝΝΙΕΤΑΙ ΤΟ ΜΠΑΣΚΕΤ ΤΟΥ ΑΡΗ

    Οκτώ χρόνια μετά την ίδρυση του Α.Σ. Άρης Θεσσαλονίκης, γεννήθηκε το τμήμα καλαθόσφαιρας του συλλόγου, που από την πρώτη στιγμή έδειξε την στόφα του πρωταθλητή, κατακτώντας πέντε συνεχόμενους τίτλους στο νεοσύστατο Πρωτάθλημα Θεσσαλονίκης, μεταξύ 1925 και 1930. Το άθλημα ήταν ακόμα νέο στην Ελλάδα, όπου είχε έρθει μόλις τρία χρόνια νωρίτερα, το 1919, από τη Χ.Α.Ν.Θ.. Οι ομάδες μοιράζονταν ένα ανοικτό στάδιο και οι πρώτοι επίσημοι αγώνες έγιναν το Νοέμβριο του 1925, με την καθιέρωση του Πρωταθλήματος Θεσσαλονίκης, που βρήκε θριαμβευτή τον Άρη με πέντε νίκες σε ισάριθμους αγώνες κόντρα στη Χ.Α.Ν.Θ., τον Ηρακλή, την Α.Ε.Κ., τον Β.Α.Ο. και την εβραϊκή Ακοάχ. Το ίδιο σκηνικό επαναλήφθηκε και την επόμενη χρονιά, αφού οι «κίτρινοι» υπερασπίστηκαν τα κεκτημένα κερδίζοντας όλους τους αντιπάλους τους (14-12 τον Π.Α.Ο.Κ., 15-4 τον Ηρακλή, 20-14 τη Χ.Α.Ν.Θ. και 20-8 την Α.Ε.Κ.), αλλά και στις περιόδους που ακολούθησαν: Ο Άρης ήταν ο απόλυτος κυρίαρχος στο μπάσκετ της Θεσσαλονίκης και κατακτούσε τους τίτλους δίχως ήττα, φτάνοντας μάλιστα σε ορισμένα εξωπραγματικά σκορ. Στις 9 Φεβρουαρίου 1930, στην πορεία του προς τον πέμπτο διαδοχικό τίτλο, διέλυσε τον Ηρακλή με 93-7, ενώ ένα μήνα αργότερα (12 Μαρτίου 1930) θριάμβευσε επί του Π.Α.Ο.Κ. με 51-12.

  • 1930

    ΤΟ ΠΡΩΤΟ ΠΑΝΕΛΛΗΝΙΟ ΠΡΩΤΑΘΛΗΜΑ

    Ήδη από την περίοδο 1927-1928, είχε ξεκινήσει να διεξάγεται το Πανελλήνιο Πρωτάθλημα, μεταξύ των κορυφαίων συλλόγων Θεσσαλονίκης, Αθήνας και Πειραιά, με συνέπεια η φήμη του Άρη να εξαπλωθεί. Στην παρθενική συμμετοχή του στο θεσμό τερμάτισε στην τρίτη θέση, για να αναδειχθεί πρωταθλητής Ελλάδας για πρώτη φορά στις 23 Απριλίου 1930 νικώντας στον τελικό με 32-22 τη Χ.Α.Ν.Θ., στο γήπεδο της οποίας φιλοξενήθηκε η διοργάνωση. Προηγουμένως, οι «κίτρινοι» είχαν κερδίσει διαδοχικά τη Νήαρ Ήστ με 43-23 και τον Πανιώνιο με 64-27. Παίκτες εκείνης της ομάδας, η οποία αγωνιζόταν χωρίς προπονητή, ήταν οι Αχιλλέους, Δανελιάν, Δημούδης, Ζωγράφος, Ιασωνίδης, Καρατζάς, Μπενλιάν, Παπαφωτίου, ενώ πρόεδρος ήταν ο Γιάννης Αγγέλου.

  • 1955

    ΟΙ ΠΡΩΤΕΣ ΔΙΕΘΝΕΙΣ ΔΙΑΚΡΙΣΕΙΣ

    Η Ιστορία του Άρη στη μεταπολεμική περίοδο συνδέθηκε άρρηκτα με το όνομα του Φαίδωνα Ματθαίου, ο οποίος υπήρξε ο δημιουργός του ανδρικού και γυναικείου τμήματος μπάσκετ του συλλόγου. Χάρη στην συμβολή του, ο σύλλογος κατάφερε να ισοβαθμήσει δύο φορές στη κορυφή του Πρωταθλήματος Θεσσαλονίκης με τη Χ.Α.Ν.Θ., αλλά ηττήθηκε και τις δύο φορές στη μάχη για την ανάδειξη του πρωταθλητή. Από τις αρχές της δεκαετίας του ’50, ο Άρης απέκτησε ένα δικό του ανοιχτό γήπεδο μπάσκετ στην οδό Βασιλίσσης Όλγας, όπου βρισκόταν η Λέσχη του συλλόγου μέχρι την περίοδο 1959-60. Μέσα στην ίδια δεκαετία ήρθαν και οι πρώτες διεθνείς επιτυχίες για τους «κίτρινους», που το 1955 προσκλήθηκαν στο διεθνές τουρνουά του Βιαρέτζιο, στην Ιταλία. Εκεί, έφτασαν μέχρι τον τελικό, χάνοντας από τον Ερυθρό Αστέρα Βελιγραδίου με 48-46, ενώ ο Φαίδων Ματθαίου αναδείχθηκε κορυφαίος σκόρερ, με 129 πόντους σε 4 αγώνες. Τρία χρόνια αργότερα, το 1958, οι «κίτρινοι» συμμετείχαν και πάλι σε τουρνουά στην Ιταλία, στη Μεσσήνη (6-8 Αυγούστου) και στο Παλέρμο (10-12 Αυγούστου), επιστρέφοντας με τέσσερα κύπελλα στις αποσκευές τους. Την ίδια χρονιά, μάλιστα, κατατρόπωσαν στη Θεσσαλονίκη και την πρωταθλήτρια Γιουγκοσλαβίας, Μπεογκράντσκι, με 61-57. Ο κύκλος των διεθνών θριάμβων εκείνης της ομάδας έκλεισε το 1959, στη Λιέγη του Βελγίου, όπου κατέκτησε τον τίτλο σ’ ένα ακόμα διεθνές τουρνουά, επικρατώντας στον τελικό επί της Αμβέρσας με σκορ 61-45. Οι «κίτρινοι» πήραν μέρος για πρώτη φορά σε επίσημη ευρωπαϊκή διοργάνωση την περίοδο 1966-67, όταν αγωνίστηκαν στο Κύπελλο Κυπελλούχων ως δευτεραθλητές Ελλάδας, αλλά αποκλείστηκαν από την ισραηλινή Μακάμπι Τελ Αβίβ. Από εκείνη τη σεζόν, ο Άρης απέκτησε ως νέα του έδρα το «Αλεξάνδρειο Αθλητικό Μέλαθρον Θεσσαλονίκης», όπου βρίσκεται μέχρι και σήμερα.

  • 1979

    ΝΙΚΟΣ ΓΚΑΛΗΣ, Ο «ΘΕΟΣ» ΗΡΘΕ ΑΠΟ ΤΟ ΝΙΟΥ ΤΖΕΡΣΕΪ

    49 χρόνια έχουν περάσει από το πρώτο Πρωτάθλημα του 1930. Στην Α’ Εθνική Κατηγορία, που έχει θεσπιστεί από το 1964, μονοπωλούν οι αθηναϊκές δυνάμεις, αλλά την περίοδο 1978-79 φτάνει η ώρα να σπάσει το κατεστημένο του Λεκανοπεδίου. Με τον Γιάννη Ιωαννίδη να κάνει το ντεμπούτο του στους πάγκους και με τον Χάρη Παπαγεωργίου να «βομβαρδίζει» τα αντίπαλα καλάθια, ο Άρης παρασύρει τους αντιπάλους του και με την εκπληκτική συγκομιδή 24 νίκες – 2 ήττες (έχασε μόνο από Παναθηναϊκό και Σπόρτιγκ στην Αθήνα) επιστρέφει στην κορυφή. Οι «κίτρινοι» πέτυχαν εκπληκτικές νίκες επί του Ολυμπιακού (στον Πειραιά, ο αγώνας διεκόπη στο 31’ λόγω επεισοδίων των «ερυθρόλευκων» οπαδών με το σκορ 54-58 υπέρ του Άρη, ενώ στο Αλεξάνδρειο επικράτησε 85-82, στο παιχνίδι που ουσιαστικά έκρινε τον τίτλο), επί της Α.Ε.Κ. (82-83 στην Αθήνα και 91-89 στη Θεσσαλονίκη), επί του Π.Α.Ο.Κ. (82-103 και 91-90 στην παράταση), επί του Ηρακλή (66-68 και 91-84), αλλά και επί του Παναθηναϊκού στο Αλεξάνδρειο (63-62). Το ρόστερ της ομάδας αποτελούσαν οι Αλεξανδρής (αρχηγός), Παπαγεωργίου (πρώτος σκόρερ του Πρωταθλήματος με 38 πόντους κατά μέσο όρο), Χωλόπουλος, Σκόνδρας, Παραμανίδης, Ανανιάδης, Βαμβακούδης, Καλαντίδης, Σπάρταλης, Νάστος, Σπηλιώτης, Βορεάδης, Στυλιανού και Δεγερμεντζής. με προπονητή τον Γιάννη Ιωαννίδη και πρόεδρο τον Απόστολο Γεωργιάδη. Η κατάκτηση του Πρωταθλήματος Ελλάδας του 1979 ήταν ο καταλύτης για τη δημιουργία της «Αυτοκρατορίας» που θα σάρωνε τα πάντα στη δεκαετία του ’80. Λίγους μήνες αργότερα, στη Θεσσαλονίκη φτάνει ένας 23χρονος Ελληνοαμερικανός, παιδί μεταναστών από τη Ρόδο, ο οποίος είχε αναδειχθεί 3ος σκόρερ στο κολεγιακό πρωτάθλημα NCAA. Το όνομά του; Νίκος Γκάλης… Παρά τις πιέσεις των αθηναϊκών ομάδων, ο Γκάλης υπογράφει στον πρωταθλητή Άρη και στις 31 Οκτωβρίου 1979 παρακολουθεί τη νέα του ομάδα να κερδίζει την σπουδαία Μακάμπι Τελ Αβίβ με 104-103 στην παράταση. Το ελληνικό μπάσκετ γνώρισε τον μεγαλύτερο Έλληνα παίκτη όλων των εποχών στις 2 Δεκεμβρίου 1979, στο νικηφόρο παιχνίδι με τον Ηρακλή (79-78), όπου ο Νίκος Γκάλης πέτυχε 30 πόντους, έχοντας όμως μεγάλο τρακ.

  • 1983

    Η ΧΡΥΣΗ ΕΠΟΧΗ ΞΕΚΙΝΑ

    Με τον Γιάννη Ιωαννίδη να έχει επιστρέψει στον πάγκο και με τον Γκάλη να είναι πλέον ο μόνιμος πρώτος σκόρερ του Πρωταθλήματος, ο Άρης κατακτά τον τίτλο την σεζόν 1982-83. Διατηρεί το αήττητο στο Αλεξάνδρειο πετυχαίνοντας μεγάλες νίκες επί του Ολυμπιακού (109-88), της Α.Ε.Κ. (91-73), του Παναθηναϊκού (72-70, μπροστά σε 7.000 Αρειανούς, σε ένα παιχνίδι αποφασιστικής σημασίας) και του Π.Α.Ο.Κ. (77-69 στη Λάρισα, λόγω τιμωρίας των «κίτρινων»). Στις 23 Απριλίου 1983, η επιστροφή στην κορυφή γίνεται πραγματικότητα. Το ρόστερ του Άρη εκείνη την περίοδο το αποτελούσαν ο Παραμανίδης (αρχηγός), Γκάλης (πρώτος σκόρερ του πρωταθλήματος), Γεωργιάδης, Δοξάκης, Καραγιώργης, Παπαγεωργίου, Ρωμανίδης, Σκόνδρας, Σταμάτης, Στυλιανού, Τουκμενίδης, Τσαχτάνης, Τσιτάκης, Φιλίππου, Χριστοφάκης, με προπονητή τον Γιάννη Ιωαννίδη και πρόεδρο τον Βαγγέλη Μελισσάρη. Την επόμενη χρονιά, ο Άρης είναι και πάλι εντυπωσιακός και ολοκληρώνει το Πρωτάθλημα με 24 νίκες και μόλις 2 ήττες, ισοβαθμώντας στην πρώτη θέση με τον Παναθηναϊκό. Ωστόσο, στο ιστορικό μπαράζ της Κέρκυρας χάνει από τους «πράσινους» με 80-76, ενώ γνωρίζει την ήττα και στον τελικό του Κυπέλλου Ελλάδας, με αντίπαλο τον Π.Α.Ο.Κ. (74-70). Την ίδια σεζόν, πάντως, οι «κίτρινοι» κέρδισαν μέσα στο «Γιαντ Ελιάου» τη Μακάμπι Τελ Αβίβ με 75-76, σημειώνοντας μια τεράστια επιτυχία, που όμως δεν είχε αντίκρισμα, αφού στη Θεσσαλονίκη είχαν χάσει με 62-68.

  • 1985

    ΤΟ ΠΡΩΤΟ ΝΤΑΜΠΛ

    Το καλοκαίρι του 1984, ο Άρης αποκτά από τον Ιωνικό Νικαίας τον δεύτερο παίκτη – θρύλο του ελληνικού μπάσκετ, τον Παναγιώτη Γιαννάκη, έναντι 40 εκατομμυρίων δραχμών. Η ομάδα φτάνει με περίπατο στο πρώτο «νταμπλ» της ιστορίας της. Στο Πρωτάθλημα, οι «κίτρινοι» τελειώνουν την σεζόν με 25 νίκες – 1 ήττα, χάνοντας μόνο από τον Πανιώνιο (84-82 στη δεύτερη παράταση). Κάτι ανάλογο ισχύει και στο Κύπελλο Ελλάδας, όπου ο Άρης συντρίβει στο πέρασμά του κάθε αντίπαλο. Έτσι, στις 9 Μαΐου 1985 κατακτά στο Στάδιο Ειρήνης και Φιλίας το πρώτο Κύπελλο, αλλά και το πρώτο «νταμπλ» της ιστορίας του, κερδίζοντας τον Παναθηναϊκό με 86-70, σε μια μαγική βραδιά του Γιαννάκη (8/12 τρίποντα, 37 πόντοι) και του Γκάλη (33), που πέτυχαν μόνοι τους όσους πόντους είχε όλη η αντίπαλη ομάδα μαζί. Παράλληλα, γίνεται η αφετηρία για τις μεγάλες ευρωπαϊκές πορείες του συλλόγου, αφού οι «κίτρινοι» αποκλείουν στο Κύπελλο Κόρατς ομάδες με ευρωπαϊκή παράδοση, όπως η γιουγκοσλαβική Ζαντάρ, η γαλλική Λε Μαν και η ιταλική Λιβόρνο. Ωστόσο, την παραμονή του ημιτελικού με τη μεγάλη ιταλική Τσαοκρέμ Βαρέζε, ο Γκάλης σπάει το χέρι του και αναγκάζεται να παρακολουθήσει από τον πάγκο το πρώτο παιχνίδι. Παρά την απουσία του, ο Άρης επικρατεί με 80-77 μπροστά σε 6.500 οπαδούς του, με τρίποντο του Γιαννάκη στην εκπνοή, αλλά στη ρεβάνς υποκύπτει με 95-71.

  • 1988

    ΤΟ ΠΡΩΤΟ ΦΑΪΝΑΛ ΦΟΡ – ΓΑΝΔΗ

    Ο Άρης έχει εξελιχθεί πλέον στον απόλυτο κυρίαρχο στην Ελλάδα, κατακτώντας διαδοχικά Πρωταθλήματα, αλλά και Κύπελλα, χωρίς οι φιλοδοξίες του να περιορίζονται πια εντός των συνόρων. Με την προσθήκη του Λευτέρη Σούμποτιτς από την περίοδο 1986-87, οι «κίτρινοι» υποχρεώνουν τη μετέπειτα πρωταθλήτρια Ευρώπης, ιταλική Τρέισερ Μιλάνο, στη βαρύτερη ήττα της ιστορίας της με 98-67 και δείχνουν τις δυνατότητές τους, έστω και αν στον επαναληπτικό οι Ιταλοί υπερκαλύπτουν τη διαφορά και προκρίνονται. Η επόμενη χρονιά, 1987-88, θα βρει τον Άρη έτοιμο να διεκδικήσει τον ευρωπαϊκό τίτλο. Με δύο αρκετά δύσκολες νίκες επί της ελβετικής Πιγί, προκρίνεται στον όμιλο με τις οκτώ καλύτερες ομάδες του Κυπέλλου Πρωταθλήτριων και δείχνει ότι δεν φοβάται κανέναν αντίπαλο: Θριαμβεύει επί της Μπαρτσελόνα στο «Παλάου Μπλαουγκράνα» με 88-89 έπειτα από εκπληκτική εμφάνιση του Γκάλη (45 πόντοι) και καθοριστικά τρίποντα από Γιαννάκη και Σούμποτιτς στο τελευταίο λεπτό, αναγκάζει την κάτοχο του τίτλου, Τρέισερ Μιλάνο, να υποκλιθεί στο Αλεξάνδρειο με 120-95 (50 πόντους σημείωσε ο Γκάλης και 37 ο Σούμποτιτς με 7 τρίποντα), κερδίζει επίσης τη φιναλίστ της προηγούμενης χρονιάς Μακάμπι Τελ Αβίβ με 93-77, αλλά και την Παρτιζάν Βελιγραδίου με 96-85, στο παιχνίδι που σήμανε την πρόκριση στο Φάιναλ Φορ της Γάνδης. Οι «κίτρινοι», για χάρη των οποίων το Αλεξάνδρειο γεμίζει ασφυκτικά 4 και 5 ώρες πριν από την έναρξη κάθε αγώνα και που μονοπωλούν το ενδιαφέρον ολόκληρης της Ελλάδας κάθε Πέμπτη, ξεκινούν για το Βέλγιο με πλήθος φιλάθλων και με μεγάλα όνειρα. Στον ημιτελικό του «Φλάντερς Έξπο», όμως, λυγίζουν απέναντι στην Τρέισερ του Μπομπ Μάκαντου με 87-82, έπειτα από ένα δραματικό παιχνίδι. Ακολούθησε δύο μέρες αργότερα ο μικρός τελικός κόντρα στην Παρτιζάν Βελιγραδίου, που επίσης δεν είχε ευτυχή κατάληξη για τον Άρη (105-93). Το πάθος των οπαδών της ομάδας, πάντως, ανάγκασε ακόμα και τον κομισάριο του NBA, Ντέιβιντ Στερν, να εκφράσει το θαυμασμό του.

  • 1989

    ΤΟ ΔΕΥΤΕΡΟ ΦΑΪΝΑΛ ΦΟΡ – ΜΟΝΑΧΟ

    Ο μόνιμος Πρωταθλητής Ελλάδας, ακόμα πιο διψασμένος για ευρωπαϊκή καταξίωση μετά την περιπέτεια της Γάνδης, ξεκίνησε και πάλι ως ένα από τα φαβορί για να φτάσει στο Φάιναλ Φορ του Μονάχου. Έχοντας μόνο μία εντός έδρας ήττα στον όμιλο του Κυπέλλου Πρωταθλητριών, από τη Μακάμπι Τελ Αβίβ, αλλά και δύο εκτός έδρας επιτυχίες κόντρα στην ΤΣΣΚΑ Μόσχας και την ολλανδική Ντεν Χέλντερ, οι «κίτρινοι» εξασφάλισαν την παρουσία τους στην τελική φάση κερδίζοντας τη Γιουγκοπλάστικα Σπλιτ με 96-85. Στον ημιτελικό του Μονάχου, έχοντας την συμπαράσταση περισσότερων από 6.000 οπαδών της, η ομάδα του Γιάννη Ιωαννίδη πραγματοποίησε μεγάλη εμφάνιση απέναντι στη Μακάμπι Τελ Αβίβ και μέχρι το 28’ ήταν μπροστά στο σκορ με 68-60. Ωστόσο, μια σύρραξη σε εκείνο το σημείο του αγώνα αποσυντόνισε τους παίκτες του Άρη και οι Ισραηλινοί εκμεταλλεύθηκαν την συγκυρία για να ανατρέψουν την κατάσταση και να φτάσουν στη νίκη με 99-86. Στο μικρό τελικό, οι «κίτρινοι» διέλυσαν την Μπαρτσελόνα με 88-71, δείχνοντας ότι άξιζαν κάτι καλύτερο.

  • 1990

    ΤΟ ΤΡΙΤΟ ΦΑΪΝΑΛ ΦΟΡ – ΣΑΡΑΓΟΣΑ

    Την περίοδο 1989-90, μετά από μια εκπληκτική πορεία στον όμιλο του Κυπέλλου Πρωταθλητριών, που σημαδεύτηκε από τη μεγάλη εκτός έδρας νίκη επί της πρωταθλήτριας Ευρώπης Γιουγκοπλάστικα Σπλιτ (85-89), ο Άρης γράφει ιστορία, αποτελώντας την πρώτη ομάδα που εξασφαλίζει για τρίτη συνεχόμενη χρονιά την παρουσία της στο Φάιναλ Φορ της διοργάνωσης. Η ήττα από την Γιουγκοπλάστικα στο Αλεξάνδρειο, στο φινάλε του ομίλου, έφερε τους «κίτρινους» αντιμέτωπους στον ημιτελικό με την Μπαρτσελόνα, η οποία πρόβαλλε ως το αδιαμφισβήτητο φαβορί, με δεδομένο ότι η τελική φάση φιλοξενούταν στην Σαραγόσα της Ισπανίας. Παρά το καλό ξεκίνημα και τη μοναδική συμπαράσταση από 2.500 εκδρομείς, ο Άρης δεν κατάφερε να αντισταθεί στους Καταλανούς και έχασε με 104-83, ενώ στο μικρό τελικό που ακολούθησε ηττήθηκε και από τη γαλλική Λιμόζ με 103-91, τερματίζοντας 4ος.

  • 1993

    ΣΤΗΝ ΚΟΡΥΦΗ ΤΗΣ ΕΥΡΩΠΗΣ

    Η αυγή της νέας δεκαετίας σήμανε και την πτώση της «αυτοκρατορίας» του Άρη, έπειτα από επτά συνεχόμενα Πρωταθλήματα (1985, 1986, 1987, 1988, 1989, 1990, 1991), αλλά και έξι Κύπελλα Ελλάδας (1985, 1987, 1988, 1989, 1990, 1992). Μάλιστα, η σεζόν 1991-92 ήταν πολύ δύσκολη, αφού υπήρξαν διοικητικές αναταράξεις (τρεις διαφορετικοί πρόεδροι), προπονητικές αλλαγές (τέσσερις διαφορετικοί στο «τιμόνι», με τον Ιωαννίδη να έχει ήδη αποχωρήσει), αγωνιστικά προβλήματα (αποχές παικτών, λόγω οικονομικών προβλημάτων). Μοναδική χαρμόσυνη στιγμή ήταν η κατάκτηση του Κυπέλλου Ελλάδας, κερδίζοντας στον τελικό την Α.Ε.Κ. με 74-62. Εκείνη όμως η αναμέτρηση αποτέλεσε το «κύκνειο άσμα» του Νίκου Γκάλη με την κίτρινη φανέλα, έπειτα από 13 χρόνια ανελλιπούς παρουσίας, τα οποία ήταν γεμάτα από ομαδικές και ατομικές διακρίσεις. Εντούτοις, η πρώτη σεζόν χωρίς τον χαρισματικό σκόρερ, έμελλε να συνοδευτεί από τον πολυπόθητο ευρωπαϊκό τίτλο. Με πρωταγωνιστή τον Ρόι Τάρπλεϊ, τον κατά πολλούς κορυφαίο ξένο παίκτη που είχε αγωνιστεί μέχρι τότε στην Ελλάδα, οι «κίτρινοι» έφτασαν στα ημιτελικά του Κυπέλλου Κυπελλούχων έχοντας 9 νίκες – 1 ήττα και σφράγισαν το εισιτήριο για τον τελικό κερδίζοντας δύο φορές την Σαραγόσα (84-86 στην Ισπανία, 82-66 στη Θεσσαλονίκη). Το ραντεβού με την ιστορία είχε δοθεί για τις 16 Μαρτίου 1993 στο Τορίνο, κόντρα στην τουρκική Έφες Πίλσεν. Με περισσότερους από 5.000 οπαδούς στο πλευρό του, οι παίκτες του Σβι Σερφ επικράτησαν σ’ έναν σκληρό αγώνα, που χαρακτηρίστηκε από το χαμηλότερο σκορ όλων των εποχών σε τελικό ευρωπαϊκού κυπέλλου (50-48). Το τρόπαιο σήκωσε μέσα σε αποθέωση ο Γιαννάκης, που είχε ως συμπαραστάτες τους Τάρπλεϊ, Άντερσον, Γάσπαρη, Μισούνοφ, Ιωάννου, Αγγελίδη, Βουρτζούμη, Μωραΐτη και Παραλίκα.

  • 1997

    Η ΜΕΓΑΛΗ ΑΝΑΤΡΟΠΗ ΤΗΣ ΠΡΟΥΣΑΣ

    Τέσσερα χρόνια αργότερα, έφτασε η στιγμή για την κατάκτηση άλλης μίας ευρωπαϊκής «κούπας». Αυτή τη φορά, επρόκειτο για το Κύπελλο Κόρατς… Ο ερχομός σπουδαίων ξένων παικτών, όπως ο Χοσέ Ορτίθ, ο Τσαρλς Σάκλεφορντ και φυσικά ο «τρελός Ιταλός» Μάριο Μπόνι, σε συνδυασμό με τους Έλληνες διεθνείς Λιαδέλη, Αγγελίδη, Σιούτη, δυνάμωσε σημαντικά τον Άρη και η ομάδα απέδειξε την ποιότητά της στην Ευρώπη. Οι «κίτρινοι» απέκλεισαν διαδοχικά την Μπεσίκτας (64-65 στην Τουρκία, 77-64 στην επεισοδιακή ρεβάνς), την Μπεομπάνκα (82-68 στη Θεσσαλονίκη, 70-61 στη Γιουγκοσλαβία), το Περιστέρι (75-65 στη Θεσσαλονίκη, 71-64 στον επαναληπτικό, με τον τραυματισμένο Σάκλεφορντ να συγκλονίζει με την απόδοσή του), για να φτάσουν στον ημιτελικό. Εκεί, βρήκαν απέναντί τους την ιταλική Μπενετόν Τρεβίζο, που στην προηγούμενη φάση είχε αποκλείσει τον Π.Α.Ο.Κ.. Στο πρώτο παιχνίδι, στη Θεσσαλονίκη, οι «κίτρινοι» επικράτησαν με το εύθραυστο 77-73, αλλά στη ρεβάνς άντεξαν και κατάφεραν να οδηγήσουν τον αγώνα σε παράταση, αφού στην κανονική διάρκεια έχασαν με διαφορά 4 πόντων. Στον επιπλέον χρόνο, ο Μπόνι ανέλαβε δράση και το τελικό 87-86 έδωσε την πανηγυρική πρόκριση στην ομάδα του Σούμποτιτς, κάνοντας τους Έλληνες εκδρομείς να παραληρούν στις εξέδρες. Αντίπαλος στον διπλό τελικό του Κυπέλλου Κόρατς, η τουρκική Τόφας, που έκανε τη μεγάλη έκπληξη στον πρώτο τελικό, περνώντας από το Αλεξάνδρειο με 66-77. Τίποτε, όμως, δεν έχει τελειώσει. Στη ρεβάνς της Προύσας, ο Άρης μεταμορφώνεται προς το καλύτερο και με εκπληκτική εμφάνιση στο δεύτερο ημίχρονο υπερκαλύπτει την εις βάρος του διαφορά, φτάνοντας στο θριαμβευτικό 70-88, παρά την εχθρική ατμόσφαιρα που τους περιμένει. Οι Αγγελίδης, Λιαδέλης, Σιούτης, Μπόνι, Ορτίθ, Σάκλεφορντ , Σταυρακόπουλος, Ναχάρ, Φλώρος και Χωλόπουλος, όπως βέβαια και ο προπονητής Λευτέρης Σούμποτιτς, περνούν στην Ιστορία του συλλόγου, υψώνοντας την ελληνική σημαία μέσα στην Τουρκία.

  • 2003

    ΑΛΛΑΓΗ ΣΕΛΙΔΑΣ ΜΕ ΤΗ «ΓΕΝΕΣΙΣ»

    Το 1998 ο Άρης κατακτά το Κύπελλο Ελλάδας επικρατώντας επί της Α.Ε.Κ. του Γιάννη Ιωαννίδη με 71-68 στον τελικό, μπροστά στους οπαδούς του, αλλά η αλλαγή της χιλιετίας συνοδεύεται από διόγκωση των οικονομικών και διοικητικών προβλημάτων. Σημάδια ανάκαμψης, ωστόσο, άρχισαν να διαφαίνονται την περίοδο 2002-03, όταν οι «κίτρινοι» καταφέρνουν να κατακτήσουν τον 20ό τίτλο στην Ιστορία του συλλόγου. Για να το πετύχουν αυτό, είχαν δύο ευκαιρίες. Η πρώτη δόθηκε στον Άρη με την πρόκρισή του στο Φάιναλ Φορ του Κυπέλλου Ελλάδας, αλλά ο τελικός κόντρα στον Παναθηναϊκό δεν είχε το επιθυμητό αποτέλεσμα. Αντίθετα, η κατάληξη ήταν διαφορετική στο Φάιναλ Φορ του ΦΙΜΠΑ Τσάμπιονς Καπ, στο Αλεξάνδρειο. Μπροστά σε κορυφαίες προσωπικότητες του παγκοσμίου μπάσκετ (Βασιλακόπουλος, Μαρτσουλιόνις) και στους ζωντανούς θρύλους της Ιστορίας του (Γκάλης, Γιαννάκης, Ιωαννίδης, Πεταλίδης, Παπαγεωργίου), οι «κίτρινοι» του Βαγγέλη Αλεξανδρή επικράτησαν με 84-83 επί της πολωνικής Πρόκομ Τρεφλ στον συγκλονιστικό τελικό, χάρη σε επιθετικό ριμπάουντ και καλάθι του Μίρο Ραΐτσεβιτς 4’’ πριν από την εκπνοή. Ο αρχηγός Γιάννης Λάππας, ο σταρ της ομάδας, Γουίλι Σόλομον, καθώς και οι Στακ, Λικχολίτοφ, Γκαγκαλούδης, Νικολαΐδης, Γκργκατ, Αγγέλοφ, Κακαρούδης σήκωσαν το τρόπαιο, που πρόσθεσε το δεύτερο αστέρι στη φανέλα της ομάδας. Στα τέλη της ίδιας σεζόν, ο Άρης μπήκε σε νέα τροχιά με την ίδρυση της «ΓΕΝΕΣΙΣ». Μια παρέα επιφανών Αρειανών πήρε την πρωτοβουλία να αναλάβει τις τύχες του συλλόγου, που ήταν πλέον απαλλαγμένος από τα χρέη και από τα λάθη του παρελθόντος, με τη φιλοδοξία να τον οδηγήσουν ψηλά. Την περίοδο 2003-04 ήρθε και η 21η «κούπα» που κοσμεί την τροπαιοθήκη του Άρη, Ήταν Κυριακή 29 Φεβρουαρίου 2004, όταν οι «κίτρινοι» επικράτησαν του Ολυμπιακού στο «Χαλκιοπούλειο» της Λαμίας με 73-70 και στέφθηκαν κυπελλούχοι Ελλάδας, ύστερα από έναν επεισοδιακό τελικό, ο οποίος διακόπηκε για δύο ώρες λόγω επεισοδίων και ολοκληρώθηκε μετά την εκκένωση του γηπέδου.

  • 2006

    Η ΕΠΙΣΤΡΟΦΗ ΣΤΗΝ ΕΥΡΩΛΙΓΚΑ

    Αυτό που απέμενε, ήταν η επάνοδος στην κορυφαία διασυλλογική διοργάνωση της Ευρώπης. Η συμμετοχή στην Ευρωλίγκα -που είχε διαδεχθεί το άλλοτε Κύπελλο Πρωταθλητριών- έγινε πραγματικότητα την περίοδο 2005-06. Με τον Αντρέα Ματσόν να έχει αναλάβει την τεχνική ηγεσία, οι «κίτρινοι» επιχείρησαν να εξασφαλίσουν το εισιτήριο για την Ευρωλίγκα αρχικά μέσω του ULEB Cup, αφού έφτασαν μέχρι τον τελικό του Σαρλερουά, στο Βέλγιο, για να ηττηθούν όμως από την Ντιναμό Μόσχας με 73-60. Ο μεγάλος στόχος, όμως, υλοποιήθηκε μέσω του Πρωταθλήματος Ελλάδας. Στην σειρά των μικρών τελικών, κόντρα στο Μαρούσι, ο Άρης ήταν εκείνος που υπερίσχυσε με 3-2 νίκες, επικρατώντας στον τελευταίο αγώνα με 59-63, στο κλειστό του Αγίου Θωμά. Η επιστροφή στα «σαλόνια» την σεζόν 2006-07, έπειτα από απουσία 14 ολόκληρων ετών, συνδυάστηκε με εξαιρετική πορεία μέχρι το «Τοπ 16» της διοργάνωσης, καθώς και από επανάληψη της επιτυχίας: Με 21 νίκες – 5 ήττες στην κανονική περίοδο του Πρωταθλήματος, οι «κίτρινοι» κατέγραψαν την καλύτερη πορεία τους από το 1991 τερματίζοντας στη 2η θέση. Στα ημιτελικά, ωστόσο, δεν μπόρεσαν να αξιοποιήσουν το πλεονέκτημα έδρας κόντρα στον Ολυμπιακό, από τον οποία έχασαν στην πέμπτη και τελευταία αναμέτρηση με 75-83. Σε πέντε παιχνίδια κρίθηκε και η προνομιούχος 3η θέση, με αντίπαλο τον Πανιώνιο, αλλά η ομάδα του Αντρέα Ματσόν «καθάρισε» εύκολα το τελευταίο από αυτά (73-60) και ανανέωσε το ραντεβού της με την Ευρωλίγκα. Την σεζόν 2007-08, με τον Γκόρντον Χέρμπερτ στον πάγκο, ο Άρης κέρδισε και πάλι το ενδιαφέρον ολόκληρης της Ευρώπης, φτάνοντας ξανά μέχρι τους «16» της Ευρωλίγκα και χάνοντας από ατυχία την πρόκριση στα προημιτελικά, αλλά η κατάληξη της περιόδου ήταν κακή, αφού η ομάδα αποκλείστηκε από το Μαρούσι στην πρώτη φάση των πλέι οφ του πρωταθλήματος.

  • 2009

    ΟΙ ΣΤΟΧΟΙ ΤΟΥ ΣΗΜΕΡΑ, ΤΑ ΟΝΕΙΡΑ ΤΟΥ ΑΥΡΙΟ

    Την αγωνιστική περίοδο 2008-09, ο Άρης τερμάτισε στην 3η θέση της κανονικής διάρκειας του πρωταθλήματος, την οποία δεν κατάφερε να υπερασπιστεί απέναντι στο Μαρούσι στους μικρούς τελικούς των πλέι οφ εκείνης της σεζόν. Στον πέμπτο αγώνα στο Αλεξάνδρειο, η ομάδα του Αντρέα Ματσόν ηττήθηκε με 72-76. Ωστόσο, το ισχυρό brand name του Συλλόγου και οι εικόνες της καταπληκτικής συμπαράστασης από τους φημισμένους σε όλη την Ευρώπη οπαδούς του Άρη, κυριάρχησαν στις επιλογές της Euroleague. Η τελευταία προσκάλεσε τον Άρη στη προκριματική φάση της διοργάνωσης, μέσω wild card. Παρά την ενίσχυσή του με παίκτες της εμβέλειας των Νίκου Χατζηβρέττα, Δήμου Ντικούδη και Μιχάλη Κακιούζη, ο Άρης δεν κατάφερε να εξασφαλίσει μια θέση στους ομίλους της διοργάνωσης, αφού αποκλείστηκε από το Μαρούσι, στον πρώτο γύρο της προκριματικής φάσης. Στα χρόνια που ακολουθούν, από τον πάγκο της ομάδας θα περάσουν προπονητές, όπως οι Φώτης Κατσικάρης, Ντέιβιντ Μπλατ, Σαρόν Ντρούκερ, ο Λευτέρης Σούμποτιτς και ο Βαγγέλης Αλεξανδρής. Τη σεζόν (2009-2010) και μετά από τον αποκλεισμό στην Ευρωλίγκα από το Μαρούσι – με προπονητή τον Ντέιβιντ Μπλατ- ο Άρης έφτασε μέχρι και τους «8» στο θεσμό του Eurocup, όπου αποκλείστηκε από την Βαλένθια. Στον δεύτερο αγώνα που πραγματοποιήθηκε στη Θεσσαλονίκη στις 24 Μαρτίου 2010, η ισπανική ομάδα επικράτησε με 64-71. Τη διετία που ακολούθησε (2010-12), ο Άρης αγωνίστηκε και πάλι στο Eurocup, όπου έφθασε μέχρι το Top 16 της διοργάνωσης. Σε διοικητικό επίπεδο, ο Άρης αλλάζει σελίδα, μετά από 13 χρόνια προεδρίας του Γιάννη Δαμιανίδη. Ο τελευταίος αποχωρεί από τον Σύλλογο και τα ηνία της ομάδας αναλαμβάνει Διοίκηση Πρωτοδικείου, με Πρόεδρο τον Ελευθέριο Αρβανίτη, Αντιπρόεδρο τον Θεόδωρο Κουρόγλου και μέλη τους Χρήστο Γαλιλαία, Λάρη Πετρομελίδη και Θεόδωρο Εμμανουηλίδη. Η χρονιά 2012-2013 αναμένεται πολύ δύσκολη για την ομάδα που κυριάρχησε επί πολλά χρόνια στο ελληνικό και ευρωπαϊκό μπάσκετ και έγραψε με «χρυσά» γράμματα τη δική της Ιστορία, καθώς τα οικονομικά προβλήματα της είναι πολλά, εν μέσω ευρωπαϊκής και παγκόσμιας οικονομικής κρίσης. Μάλιστα, είναι μόλις η δεύτερη χρονιά -μετά από το 2001- κατά την οποία ο Άρης θα απουσιάσει από την Ευρώπη, ύστερα από 33 ολόκληρα χρόνια.

ΠΡΩΤΑΘΛΗΜΑΤΑ ΕΛΛΑΔΟΣ

10

ΠΡΩΤΑΘΛΗΜΑΤΑ ΕΛΛΑΔΟΣ

ΚΥΠΕΛΛΑ ΕΛΛΑΔΟΣ

8

ΚΥΠΕΛΛΑ ΕΛΛΑΔΟΣ

ΕΥΡΩΠΑΪΚΑ ΤΡΟΠΑΙΑ

3

ΕΥΡΩΠΑΪΚΑ ΤΡΟΠΑΙΑ